Το επιχειρείν ανέκαθεν αποτελούσε μια δραστηριότητα που εμπεριείχε υψηλές δόσεις συναισθηματικών αυξομειώσεων. Με τη φράση ‘‘συναισθηματικών αυξομειώσεων’’ περιγράφονται ουσιαστικά όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα τους και ο τρόπος έκφρασης τους. Ο θυμός, η λύπη, η χαρά είναι συναισθήματα και ο τρόπος που εκφράζονται/εκδηλώνονται διαφοροποιούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο τρόπος διαχείρισης τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, πολλοί εξ’αυτών προέρχονται από την ανατροφή του παιδιού αρχικά μέσα στην οικογένεια, τα προσωπικά βιώματα αλλά και το γύρω κοινωνικό περιβάλλον.

Ο σύγχρονος έλληνας επιτηδευματίας, επιχειρηματίας βιώνει εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες όντας και αυτός μέρος του ευρύτερου καταπιεστικού οικονομικού και κοινωνικού συνόλου. Η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα ανέκαθεν αντιμετώπιζε προβλήματα που προερχόντουσαν κυριότερα από τις στρεβλώσεις την κρατική μηχανή και οι οποίες έχουν διαιωνιστεί και μεγεθυνθεί στις παρούσες συνθήκες.

Το άγχος στον επιχειρηματικό χώρο είναι ζήτημα που αφορά όλη τη δομή της επιχείρησης. Υπάρχουν όμως συγκεκριμένες καταστάσεις που το αυξάνουν ακόμα περισσότερο όπως για παράδειγμα η κακή οργάνωση της εργασίας, με υπαλλήλους που εργάζονται σε κακές περιβαλλοντικές συνθήκες σε χώρους εργασίας πχ χωρίς εγκαταστάσεις κλιματισμού, χωρίς φυσικό φωτισμό και αερισμό. Το περιεχόμενο της εργασίας επίσης δημιουργεί προβλήματα εφόσον πχ δεν έχουν οριστεί σαφείς ρόλοι με συνέπεια τη σύγκρουση αρμοδιοτήτων. Η έλλειψη προοπτικών εξέλιξης, ο χαμηλός μισθός, η ανεπαρκής εκπαίδευση αποτελούν αντίστοιχα προβληματικούς παράγοντες. Τονίζεται επίσης και το περιβάλλον εργασίας όσον αφορά τις πιθανόν κακές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων, την έλλειψη υποστήριξης από τους προϊσταμένους, τη μη αναγνώριση της καλής απόδοσης, το εν γένει κακό κλίμα στην επιχείρηση. Τέλος οι προσωπικοί παράγοντες του κάθε εργαζόμενου, οικογενειακές σχέσεις, οικονομικά προβλήματα, ασθένειες, επηρεάζουν βαθύτερα το εργασιακό άγχος. Προφανώς οι παραπάνω  παράγοντες επηρεάζουν τόσο τον επιχειρηματία όσο και τον εργαζόμενο.

Οι συνέπειες του εργασιακού άγχους είναι λίγο πολύ γνωστές. Εκνευρισμός κατά τη διάρκεια της εργασίας, έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης, δυσκολία λογικής σκέψης και αποφάσεων, απογοήτευση, διαρκής κούρασης, δυσκολία ύπνου και ξύπνημα κατά τη διάρκεια του, έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Σε σχέση με το εργασιακό περιβάλλον είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει όσο το δυνατό σαφής καθορισμός των στόχων και προτεραιοτήτων, τόσο για τον επιχειρηματία όσο και για τον εργαζόμενο. Η πολύ υψηλή, μη ρεαλιστική, στόχευση και η αποτυχία επίτευξη της, μπορεί να δημιουργεί συναισθήματα αποτυχίας σε όλες τις δραστηριοποιούμενες πλευρές. Άλλωστε οι υψηλοί στόχοι, απαιτούν και πολύ χρόνο για την υλοποίηση τους.

Η πίεση χρόνου είναι επίσης μια εξέλιξη που μπορεί να προκύψει, σε πολλές όμως περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης του, η οποία πιθανόν προκλήθηκε από διαρκείς αναβολές για την πραγματοποίηση εργασιών σε χαλαρότερες περιόδους.

Η συγκέντρωση ευθυνών αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης ειδικά σε συνθήκες που απαιτείται η διενέργεια διαφορετικών εργασιών σε πολύ στενά χρονικά διαστήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα ανάθεσης των δραστηριοτήτων σε άλλους εργαζόμενους αφού όμως έχει προηγηθεί η σχετική εκπαίδευση-ενημέρωση.

Πολύ σημαντικό επίσης είναι να βρίσκει ο κάθε άνθρωπος χρόνο για τον εαυτό του, για διασκέδαση, άθληση, ιατρικής παρακολούθησης, καθιστώντας  το χρόνο σύμμαχο και όχι εχθρό.

Το πώς μπορεί ο καθένας να αντιμετωπίσει τα παραπάνω είναι θέμα που πρέπει αναζητήσει ο ίδιος. Η συμβουλευτική από εξειδικευμένους επιστήμονες σίγουρα θα διαδραματίσει θετικό ρόλο σε κάθε προσωπικότητα εφόσον παρθεί η σημαντική απόφαση να αναζητηθεί βοήθεια. Η ελληνική κοινωνία για πάρα πολύ καιρό κρατούσε ως ‘‘ένοχο’’ μυστικό την επίσκεψη σε κάποιο ειδικό στα συναισθηματικά ζητήματα. Εν έτη 2015 είναι πλέον κοινή πεποίθηση ότι έχει πλέον απενοχοποιηθεί η συγκεκριμένη ενέργεια.