Το ερώτημα μάλλον έχει στωικό παρά ρητορικό χαρακτήρα. Διότι ναι εντάξει όλοι αγαπάμε την Ελλάδα συνεπώς απαντάται ο ρητορικός χαρακτήρας του ερωτήματος. Με ποιο τρόπο δείχνεις αυτή την αγάπη ώστε να θεωρηθεί ότι η απάντηση είναι θετική;

Τη δεκαετία του 1990, στα πλαίσια αφύπνισης (ή ίσως δημιουργίας) της φορολογικής συνείδησης και πάταξης της φοροδιαφυγής των Ελλήνων, η τότε κυβέρνηση είχε προχωρήσει στη δημιουργία μιας τηλεοπτικής καμπάνιας με κύριο μότο «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη» που στην ουσία καλούσε τους καταναλωτές να ζητάνε απόδειξη για την αγορά των προϊόντων/υπηρεσιών που αγόραζαν.

Περίπου 25 χρόνια αργότερα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Η φοροδιαφυγή ουδέποτε εξαλείφθηκε, κάθε άλλο μάλλον γιγαντώθηκε όπως άλλωστε η διαφθορά, η ανισονομία  μεταξύ των πωλητών, ο κρατισμός κτλ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτή ήρθε η παγκόσμια οικονομική ύφεση του 2007-2009 που οδήγησε στο ξεφούσκωμα της ελληνική οικονομίας με αποτέλεσμα να ζούμε από τότε στη δίνη της περίφημης κρίσης. Κρίση λοιπόν. Οικονομική; Μάλλον όχι. Πρωτίστως κοινωνική, ηθική, οικογενειακή, όλες αυτές μαζί που οδήγησαν και στην οικονομική κρίση.

Και τώρα τι γίνεται; Ποια είναι η συνέχεια; Εδώ έχουμε πάλι ερώτημα χωρίς σαφή απάντηση, μόνο εικασίες. Διότι σχέδια διάσωσης καταστρώνονται και εφαρμόζονται αλλά ούτε διάσωση διαφαίνεται ούτε -και αυτό είναι ίσως το χειρότερο- ελπίδα στα βλέμματα του πληθυσμού.

Οπότε τι μένει; Πώς θα αναγεννηθεί η ελπίδα; Την απάντηση πρέπει και οφείλει να την ανακαλύψει ο καθένας μόνος του. Στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές το 45% των ψηφοφόρων απείχε από τη διαδικασία.  Συγκλονιστικό ποσοστό για τα ελληνικά δεδομένα αλλά με εμφανή αιτία. Ποτέ δεν πίστευα ότι η αποχή αποτελεί λύση και ας κατανοώ το αδιέξοδο που ένιωσαν ότι βρίσκονται όσοι αποφάσισαν να μην ψηφίσουν. Οι Έλληνες που αποφάσισαν να μην ψηφίσουν δεν αγαπούν τη χώρα τους; Ρητορική ερώτηση, βέβαια και την αγαπούν. Όλες όμως οι σχέσεις αγάπης περνούν από κρίση (εδώ ίσως ταιριάζει καλύτερα η λέξη, παρά στην οικονομία).

Πέρα από την πολιτική χροιά του θέματος, η αγάπη εκφράζεται περισσότερο με κάτι πιο ουσιαστικό. Εκφράζεται με τη συναισθηματικότητα. Πως κατανοούμε όμως ότι αγαπάμε κάτι/κάποιον; Ίσως όταν μας λείπει ή του λείπουμε, όταν μας προσφέρει ή προσφέρουμε αισθήματα όπως πχ της πληρότητας, της ασφάλειας, της κατανόησης και ένα σωρό άλλα μοναδικά για τον καθένα.

Η αγάπη λοιπόν για μια χώρα αφορά πρωτίστως, την αγάπη για κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό μας, εκφρασμένη με τρόπο που οδηγεί σε αγάπη για το σύνολο, δηλαδή την κοινωνία και συνεπώς για τη χώρα.

Η έμπνευση για το κείμενο προήλθε από το ξεψάχνισμα στο ίντερνετ και την ανακάλυψη μιας ενδιαφέρουσας ιστοσελίδας που φιλοξενεί ιστορίες ανθρώπων που κατόρθωσαν με κύριο εργαλείο την όρεξη για πολύ δουλειά, και την αγάπη για αυτό που κάνουν, να δημιουργήσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες, όχι απαραίτητα προσφέροντας καινοτόμες, και να τις διαιωνίσουν μέσα στο υφιστάμενο δύσκολο οικονομικό περιβάλλον που ζούμε. Η ιστοσελίδα λέγεται www.lovegreece.com και παρουσιάζει περιπτώσεις επιτυχημένων επιχειρηματικών προσπαθειών.

Ξαναγυρνώντας στο αρχικό ερώτημα της επικεφαλίδας, η απάντηση που μπορεί να δοθεί αφορά τον καθένα ξεχωριστά. Όπως όλοι όσοι κατάφεραν να υπερκεράσουν τις δυσκολίες που βρέθηκαν στο διάβα τους, με το να δουλέψουν σκληρά, κάνοντας διορθωτικές κινήσεις σαν άλλοι θαλασσοπόροι για να αποφύγουν τους υφάλους στη θάλασσα της επιχειρηματικότητας, έτσι και όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να τους μοιάσουμε για ένα απλό λόγο: Διότι αγαπάμε την Ελλάδα μας και για χάρη της, θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που ζούμε.

Για οποιαδήποτε ανταλλαγή απόψεων το mail της eliameletitiki.gr είναι [email protected] και η σελίδα της φεισμπουκ facebook.com/eliameletitiki/