Το κρασί, ο οίνος, αποτελεί στην Ελλάδα ένα από βασικά στοιχεία της διατροφής και πολιτισμού. Η αρχή της αμπελουργίας στον ελλαδικό χώρο προσδιορίζεται στη νεολιθική περίοδο, ιδιαίτερη όμως ακμή διαπιστώθηκε ανάμεσα στον 11^ο και 13^ο αιώνα π.Χ. Συνδέεται με την αρχαιότητα και τη μυθολογία, αναφορές υπάρχουν σε πάμπολλα αρχαιοελληνικά κείμενα όπως την Ιλιάδα του Ομήρου και το Συμπόσιο του Πλάτωνα, με τη Βυζαντινή εποχή και τη διασύνδεση του κρασιού με το χριστιανισμό ‘‘Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι.’’ (κατ Ιωάννην Κεφ 15) και έφτασε στις μέρες να αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στον κομμάτι των εξαγωγών.

Οι Έλληνες οινοπαραγωγοί από τη δεκαετία του 1980 και μετά έχουν προσανατολιστεί στην παραγωγή ποιοτικών κρασιών, στοχεύοντας όμως στην εσωτερική αγορά, απέχοντας από τις εξαγωγές. Οι σύγχρονες συνθήκες ανταγωνισμού δείχνουν ότι αν δεν προχωρήσουν σε ανεύρεση εξαγωγικών διόδων τότε οι προοπτικές εξέλιξης δεν είναι ευοίωνες.

Παρατηρήθηκε λοιπόν ότι οι Έλληνες οινοπαραγωγοί έχουν στρέψει την παραγωγή τους σε ποικιλίες με ιδιαιτερότητες από ότι στο παρελθόν και συνεπώς προσπαθούν να πετύχουν μεγαλύτερη αποδοχή από το σύνολο των καταναλωτών οίνου παγκοσμίως. Οργανώνονται πολλά σεμινάρια και ομιλίες που απευθύνονται σε οινοπαραγωγούς και οινοποιούς και στα οποία κάθε φορά γίνεται αντιληπτό ότι η οινοποιεία, η παραγωγή οίνου αποτελεί ένα μεράκι, μια αγάπη που την κάνει ίσως να ξεχωρίζει σε σχέση με τις άλλες αγροτικές δραστηριότητες.

Δεν πρέπει βέβαια σε κανένα σημείο να απεμπολήσουν τις γηγενείς ποικιλίες, που αν και δεν έχουν πλήρως καταγραφεί, αποτελούν την κληρονομία της ελληνικής γης που πιθανών δε μπορεί να εντοπιστεί και να ευδοκιμήσει σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της υφηλίου.

Οι πληθώρα -των ομολογουμένως επιτυχημένων- ετικετών Σαρντονέ ή Καμπερνέ θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε αναζήτηση νέων γεύσεων. Σε αυτό το σημείο η πρόταση των ελληνικών ποικιλιών όπως η Μαλαγουζιά, που αποτελεί ίσως την πλέον αναγνωρίσιμη ελληνική ποικιλία, το Βιδιανό, το Ασύρτικο, η Λιμνιώνα, το Αγιωργίτικο θα μπορούσαν να υψηλές προσδοκίες για διαφορετικότητα και πρωτοτυπία στο τομέα του κρασιού.

Η οινοπαραγωγή στην Ελλάδα αποτελεί ένα εξελισσόμενο κλάδο που όπως φαίνεται οι αντίξοες οικονομικές συνθήκες οδήγησαν σε περαιτέρω ανάπτυξη του. Τα θετικά οικονομικά δεδομένα κλονίζονται από τον επικείμενο Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο κρασί που οδήγησε σε κλείσιμο των οινοποιείων ως ένδειξη διαμαρτυρίας, κλείσιμο που δεν προήλθε από τις τάξεις των εργαζομένων από απεργία δηλαδή αλλά ύστερα από απόφαση διαμαρτυρίας των 3 οργανώσεων του κλάδου.

Σήμερα 1^η Φεβρουαρίου τιμάται από την εκκλησία ο άγιος Τρύφωνας που λογίζεται ο προστάτης των αμπελουργών.

Ας ελπίσουμε οι αμπελουργοί να μη χρειαστεί να φτάσουν στο σημείο να επικαλεστούν τη χάρη του προκειμένου να συνεχίσουν το ευδόκιμο της καλλιέργεια στην χώρα.

Μέσα στο 2016 αναμένονται να προκηρυχθούν επιδοτούμενα προγράμματα σχετικά τόσο με την καλλιέργεια του αμπελιού όσο και με την τυποποίηση και συσκευασία του κρασιού. Σημασία βέβαια είναι να παραμείνουν οι κλάδοι ακμαίοι και δυναμικοί όπως ισχύει ως σήμερα.

Για κάθε άλλη πληροφορία επικοινωνήστε με την Ελιά Μελετητική συμπληρώνοντας τη φόρμα επικοινωνίας  ή στα τηλέφωνα που βρίσκονται στην ιστοσελίδα μας.