Πέρασε ακόμα μία χρονιά και με όλο χαρά και ευτυχία(;;) ξεκίνησε το νέος έτος. Η δισχιλιοστή δέκατη έκτη χρονιά, ελπίζουμε να είναι καλύτερη από τις προηγούμενες δύο χιλιάδες δέκα πέντε (ή τέλος πάντων από τη στιγμή που η αθανασία του σώματος δεν έχει ακόμα καταστεί εφικτή τουλάχιστον από την περσινή, προπέρσινη κ.ο.κ.). Κάνοντας τη σούμα, κάποιοι θα υπολογίζουν ότι η προηγούμενη χρονιά είχε θετικό πρόσημο, κάποιοι άλλοι αρνητικό και οι υπόλοιποι χωρίς θετική ή αρνητική εξέλιξη, ας πούμε αδιάφορη χρονιά. Τι είναι όμως αυτό που θα καθορίσει το πόσο ‘‘καλό’’ ήταν το έτος που πέρασε;

Προφανώς και συλλογιζόμενοι τον επαγγελματικό τομέα, οι δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε με δυσκολία θα γείρουν την πλάστιγγα υπέρ του θετικού πρόσημου. Οι περισσότεροι θα έχουν μια δυσαρέσκεια (όχι αδίκως) ότι τα πράγματα δεν πήγαν καλά, ότι κάθε χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει, που στα πλαίσια της ελληνικής οικονομίας αυτό ακριβώς συμβαίνει, που το ταμείο αδειάζει πιο γρήγορα απ’ότι γεμίζει, αν γεμίσει ποτέ.

Πέρα όμως από τη δύσκολη πραγματικότητα των όσων συμβαίνουν τριγύρω, μήπως υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν, θα έπρεπε να είχαν ήδη γίνει αλλά δεν έχουν γίνει;

Μήπως η επανάληψη των ίδιων τακτικών στην επιχείρηση που ιδιωτεύουμε ή εργαζόμαστε, έχει πάψει να είναι αποτελεσματική και αντιθέτως είναι αντιπαραγωγική και ανώφελη; Από την άλλη πώς μπορώ να αντιληφθώ το τι από αυτά που κάνω έχουν σταματήσει να ωφελούν την επιχείρηση και ποια όχι;

Όλα αυτά είναι ερωτήματα τα οποία πρέπει να απαντηθούν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό ορίζοντα προκειμένου να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη. Ακόμα και τότε όμως, όταν γίνουν δηλαδή αντιληπτά τα όσα πρέπει να αλλάξουν ή να μείνουν σταθερά, δεν υπάρχει κάποια εγγύηση πότε και αν η επιχείρηση θα αυξήσει το τζίρο ή τις πωλήσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι εφόσον τα πράγματα δεν πάνε καλά, η επιχειρηματική απάθεια, μοιρολατρία και αδιαφορία δεν πρόκειται να φέρουν θετικά αποτελέσματα.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό. Το αν μια χρονιά πήγε καλά ή όχι δεν εξαρτάται (συνήθως) από το ότι έγινε σε μία μόνο μέρα αλλά μέσα σε 365 μέρες. Τα αποτελέσματα οποιοδήποτε ενεργειών φαίνονται μέσα σε ένα βάθος χρόνου που ίσως δεν μπορεί να προσδιοριστεί εύκολα. Σημαντικό είναι λοιπόν να υπάρχει αίσθηση του μέτρου και υπομονή, πολύ υπομονή. Όπως δε είναι σωστό να ρίξουμε όλες τις ευθύνες στη οικονομική κρίση, έτσι δεν πρέπει να πέφτουν όλες οι ευθύνες πάνω στον επιχειρηματία/εργαζόμενο. Τα διογκωμένα οικονομικά προβλήματα προκαλούν επιπρόσθετο άγχος και ανασφάλεια  με συνέπεια πολλές φορές να λαμβάνονται υπό πίεση αποφάσεις οι οποίες εκ των υστέρων αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.

Η ζωή όμως είναι γεμάτη από ανεπιτυχείς αποφάσεις, συνεπώς δε μένει παρά να πούμε ‘‘τί να κάνουμε; αυτά συμβαίνουν’’. Όπως είχε πει ο Θ.Ρούσβελτ: ‘‘ο μόνος που δεν κάνει λάθη, είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα’’.

Πριν βγει το συμπέρασμα ότι η χρονιά που πέρασε ήταν αποτυχημένη, πρέπει να ζυγιστούν όλοι οι παράγοντες που συμμετείχαν σε αυτή και να τίθεται υπόψη, ότι τα τελικά αποτελέσματα μπορεί να αργήσουν να φανούν. Η επιτυχία απαιτεί χρόνο, αφοσίωση και δουλειά. Αλλοίμονο και αν μέναμε μόνο στα αρνητικά γεγονότα που συνέβησαν. Ακόμα θα προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τη φωτιά.